Antoni Jabłoński został zmobilizowany w 1939 roku do nieustalonej dotychczas jednostki Wojska Polskiego znajdującej się na wschodnich kresach Polski. Dostał się do niewoli rosyjskiej. Choć nie zostało to jednoznacznie potwierdzone, najprawdopodobniej, będąc w ZSRR, dostał się do jednej z formowanych tam w 1941 roku jednostek Wojska Polskiego – 5. Wileńskiej Dywizji Piechoty. W 1942 roku Wojsko Polskie formowane w ZSRR zostało ewakuowane do Iranu i dalej do Iraku, gdzie na przełomie 1942 i 1943 roku jednostki przechodziły reorganizację na wzór brytyjski. W 1943 roku przekształcono 5. Wileńską i 6. Lwowską Dywizję Piechoty na 5. Kresową Dywizję Piechoty. Bombardier Antoni Jabłoński służył w 5. Kresowym Pułku Artylerii Przeciwlotniczej 5. Kresowej Dywizji Piechoty. Wraz ze swoim Pułkiem brał udział w walkach o Monte Cassino, wchodząc w skład 2. Korpusu Polskiego. Po zakończeniu wojny i służby w Wojsku Polskim wrócił do rodziny.